Torna a Surriento
E. de Curtis - G. de Curtis
Torna a Surriento
E. de Curtis - G. de Curtis
Vide ‘o mare quant’è bello
spira tantu sentimento
comme tu a chi tiene mente
ca scetato ‘o faie sunnà.
Guarda quà chisto ciardino;
siente, siè, sti sciur’ ‘e arancio:
nu profumo accussì fino
dinto’o core se ne va.
E tu dice: «I’ parto, addio!»,
t’alluntane da stu core
da sta terra de l’ammore
tiene ‘o core ‘e nun turnà?
Ma nun me lassà,
nun darme stu turmiento!
Torna a Surriento,
famme campà!
Vide ‘o mare de Surriento
che tesoro tene ‘nfunno;
chi ha girato tutto ‘o munno
nun l’ha visto comm’a ccà.
Guarda attuorno sti sserene,
ca te guardano ‘ncantate
e te vonno tantu bene
te vulessero vasà.
E tu dice: «I’ parto, addio!»,
t’alluntane da stu core
da sta terra de l’ammore
tiene ‘o core ‘e nun turnà?
Ma nun me lassà,
nun darme stu turmiento!
Torna a Surriento,
famme campà!